Πιστός στην τήρηση αποστάσεων ο Άρης

Ο ΕΟΔΥ, ο Τσιόδρας, ο Χαρδαλιάς, και οι σταρ της εποχής, οι λοιμωξιολόγοι που έχουν κατακλείσει τα τηλεοπτικά πάνελ το επαναλαμβάνουν με κάθε αφορμή. Τηρείτε τις αποστάσεις λένε για να αποφύγετε τη συνάντηση με τον covid-19.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Τι να κάνει και ο Άρης, πειθαρχεί στις συμβουλές των ειδικών και κρατάει τις αποστάσεις του από τους διώκτες του στη βαθμολογία της Σούπερ Λιγκ. Τέσσερις από ΠΑΟΚ, πέντε από Παναθηναϊκό, έξι από ΑΕΚ οκτώ στροφές πριν από το φινάλε και των πλει-οφ.

Δεν τον εξασφαλίζει ακόμη όσον αφορά την 2η θέση αλλά του δίνει μια… παράσταση νίκης. Το χθεσινό παιχνίδι με τον Αστέρα επιβεβαίωσε ότι ο Άρης είναι, σε σχέση με τον ανταγωνισμό, μια κανονική ομάδα.

Επιβεβαίωσε και κάτι ακόμη. Τον χαρακτήρα που έχει χτίσει φέτος.

Την νοοτροπία και την αυτοπεποίθηση να αφήσει το κακό πρώτο ημίχρονο στα αποδυτήρια και να βγει μια άλλη ομάδα στην επανάληψη. Στο πρώτο 45λεπτο ήταν λες και έβλεπες τον παλιό Άρη. Τον δυσκοίλιο, τον προβλέψιμο, τον κουραστικό στο μάτι. Δίχως παλμό και ένταση στο παιχνίδι του. Σε τρόμαζε η εικόνα.

Ήταν ξεκάθαρα προβολή πολύ πιθανής γκέλας στο κρισιμότερο παιχνίδι. Όχι γιατί κρινόταν η 2η θέση αλλά γιατί είναι αυτό που το κυκλώνεις πρώτο ως νίκη όταν παίρνεις το πρόγραμμα των πλει-οφ στα χέρια σου. Και η αλήθεια είναι ότι το ματς πιθανόν και να κατέληγε σε «στραβή» αν ο Αστέρας έκανε γκολ έστω τη μια από τις ευκαιρίες που δημιούργησε σε αυτό το διάστημα.

Δεν ξέρω τι ειπώθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες των αποδυτηρίων στην ανάπαυλα, αλλά σίγουρα λειτούργησε αφυπνιστικά. Ακόμη και πριν τις δυο αλλαγές που άλλαξαν ολοκληρωτικά το ματς (Σίλβα, Μάνος), ο Άρης ήταν διαφορετικός. Ανέβασε το τέμπο, την πίεση για να κλέψει μπάλες, άπλωσε το παιχνίδι, έγινε πιο γρήγορος.

Από ένα τέτοιο κλέψιμο στη μεσαία γραμμή, ο Σάσα έβγαλε την αριστουργηματική τελική πάσα στον Σίλβα που απλά εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητά του στο ανοικτό γήπεδο και τελείωσε υποδειγματικά τη φάση.

Καταλυτικός σίγουρα και ο Μάνος που σε σχέση με τον ανέτοιμο ακόμη Μήτρογλου ήταν σαφώς πιο συμμετοχικός στο παιχνίδι του Άρη, έβαλε πίεση στους στόπερ του Αστέρα και ήταν σχεδόν μέσα σε όλες τις φάσεις που έκανε στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα του Μάντζιου (σκόραρε κιόλας).

Το δεύτερο ημίχρονο ήταν και μια ηθική επιβράβευση για τον Καρυπίδη και την προσπάθειά του να «γεμίσει» το ρόστερ της ομάδας με πολλούς και επιδραστικούς ποδοσφαιριστές, προσφέροντας στον προπονητή τα κατάλληλα εφόδια να αλλάξει πράγματα, όταν κάποιες αρχικές επιλογές δεν βγαίνουν.

Αλλαγή μπήκαν ο Σίλβα, ο Μάνος, ο Μπρούνο, ο Σάκιτς και ο νεαρός Μπαγκαλιάνης και δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου ο Ματέο και ο Ματίγια που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι βασικοί. Αυτή για μένα είναι και μια μεγάλη διαφορά του φετινού Άρη με τους υπόλοιπους πλην Ολυμπιακού.

Η πληρότητα στο ρόστερ σε συνδυασμό με την εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει το σταφ με αποκορύφωμα τα 15 ματς με μηδέν παθητικό. Την ερχόμενη Κυριακή ο Άρης υποδέχεται την ΑΕΚ και έχει την ευκαιρία να την βγάλει οριστικά εκτός διεκδίκησης της 2ης θέσης και αν του… καθίσουν τα αποτελέσματα στα άλλα δυο παιχνίδια να αυξήσει κι άλλο τη διαφορά του.

Εκτός αν ξεφουσκώσει όπως προέβλεπαν οι ειδήμονες που σήμερα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους και πετούν την μπάλα στην κερκίδα μπας και δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Αλήθεια όμως; Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι ο Άρης δεν αξίζει να εισπράξει στη βαθμολογία αυτό που παράγει στο γήπεδο;

ΥΓ. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Άκης Μάντζιος προσπαθεί να σεβαστεί το όνομα και τη διαδρομή του Κώστα Μήτρογλου. Το θέμα είναι κάποια στιγμή να σεβαστεί και ο ίδιος ο Μήτρογλου τον εαυτό του.